Bu çalışma bozuk bir televizyon yayını metaforu üzerinden, zihinsel bir hapishanenin ve algısal çöküşün soyut haritasını çıkarıyor. “Sarmal, Yitik ve Sisli” olarak tanımlanan içsel buhran hallerinin, anonimleşmiş figürler ve tekrarlayan döngülerle görselleştirildiği çalışma; izleyiciyi kişisel bir krizin merkezinden alıp, varoluşsal ve kozmik bir çözülmeye doğru sürüklüyor. Bir video-art denemesi olan bu eser, izleyiciyi kırık bir ekranın ardındaki parçalanmış gerçekliğe davet ediyor.
Kadir Sönmez
