Arka kapıyı açık tutuyorsun bir rüzgar veya bir ses girsin diye değil zamanı geldiğinde rahatça kaçabilmek için, tanrın öldü duayı kestin, görkemlerin toza toprağa büründü hepsi müzede sergilenen firavun, ruhun bedenine yapışık artık gezmiyor geceleri, sen “ben kimim” diye soramadığından ben sen olup soracağım bu soruyu, ben kimim?
Bir yanın kırmızımsı bir turuncuya dönüşmek isterken ışıklarını söndürdün çünkü sen sadece karanlığında görebiliyorsun. Bir meyve çekirdeğinin bilinçsizliğindesin ama yazıdan yardım dileniyorsun sese gelecek bir sözün olmadığından.
Yer sarmaşığı seni.
Varoluşun hoyratlığından büzüşüp varolmayı reddettin. Sımsıkılığını rahat bıraksan ağaç dalıyla başını okşayacak. Olacağına varacağına bile bile.
Ruhuna amin amin amin.
Gökyüzü tasası, kedi kanadı, kuş inadı.
resim: Madonna, 1911, Egon Schiele