tozlu bir an ve sandık

İzbe zamanların sandığındaki tozu yuttu ciğerlerim

Filtresiz bir nefes borusuydu çünkü benimki

Tadındaki tuzu hiç yadırgamadan içime çekmeye devam ettim

Sıcaktı vadedilen her anahtara kilitler

Yüzümü uyuşturan rüzgarın içinden çıkardım hepsini 

Kazıyıp durduğumuz merdivenlerden çıktık şimdi 

Soluk soluğa kalmıştık, sabırsızlıkla birleşen tozlu yollardan 

Anahtar pürüzsüz oturdu deliğine 

Sandığa yönelip rengini değiştirdim 

Tadındaki tuz da değişti pek tabii.

Acıkmıştık birkaç dakikanın sonunda 

Yere oturduk nedensiz yere 

Temas etmediğimiz bir teni vardı halının aynı tuza bulanmıştı,

Birkaç erik ve biraz su birikintisi halının yanında 

Odadaki geyiği görmezden geldik, aptal değildik 

Suda yıkadık erikleri, yedik

Bir anahtar döndü suda ansızın 

Sandığın rengi eski haline döndü, neden 

Geyiğin tenine değdi suyun tozu 

Korktuğunu anladım, filtresiz bir nefes borusuydu benimkisi

Yamacında bir anda beliren bir dikeni kopardım 

Kendimi kanattım geyiğe uzattım

Biraz içerek sakinleşti 

Gözlerimi aldım duvara uzattım 

Bir çivi yürüyerek anahtarı delip geçti 

Evden çıkmamız böylece gecikti

Halıya yatıp sabahı bekledik.

resim: The Unicorns and the Ghost in the Wall (1957) – Leonara Carrington