“her şeyden bir şey; mimarlık”

Akla gelen-gelmeyen ya da öğrenildiğinde varlığını garipseyerek kabul ettiğimiz tüm bilim
dallarından kendine pay biçen mimarlık mesleği; bilimin sanatla ifadesi, anlamın felsefeyle
birleştiği multidisipliner bir yaklaşımdır.
Bu yaklaşımda yalnızca estetik kaygı değil bununla beraber işlevi, uyumu, kullanılabilirliği,
etkileşimi ve birçok parametrenin kümelenmesi esas alınır. Nitekim; “mimarlık, tüm kümelerin
kesişimidir.“
Mağaralardan konutlaşmaya kadar geçen sürede insanlık; sürekli bir ihtiyaç halinde
olmuştur. Öncelikle korunma içgüdüsü ile başlayan bu süreci; konfor, algı, estetik, soyut
kaygılar, duygu gibi etmenler ile öne çıkarmaktadır. Tabii bu durum bilimi mimarlığın
merkezine doğru itmiştir. Korunmak için yapının formu ve malzemesi geometri, kimya, fizik
gibi dallardan yararlanırken; estetik kısmı işin sanatsal boyutunu kapsamaktadır. Renkler,
şekiller, dokular işin estetik tarafı; soyut kaygılar ise yapının ya da mekânın insan
üzerindeki etkisi ve yönlendirmesi ile ölçülür.
Elbette ki mimari bakış yalnızca bu konu üzerinde eğitimli bireylerin sahip olduğu bir yeti
değildir. Bir yazar karakterin yaşadığı ya da o an bulunduğu mekânı betimlerken kendine
yeni bir inşa süreci başlatır. Bir yönetmen kadrajına aldığı her türlü mimari imge ile bizi
filmin içine almaktadır. Bu ve böylesi durumlar mimarlığın; ne kadar geniş bir yelpazesi
olduğunu bize göstermektedir.
Öyle ki; “mimarlık; gözle görülen her yerdedir, her şeydedir.”

Fotoğraf: Sevgi Bağ