“İnsanın bulunduğu sınırlar dahili” olarak nitelendirilebilecek mekan kavramı; her ne kadar tasarı, malzeme ve renk arasındaki koalisyonun ürünü olsa da asıl mana, dahilin içinde üreyen hikayededir. Ne var ki bir mekanın içerisinde bulunan her türlü etkileşim, insan psikolojisini ve insanın yaşam biçimini şekillendirse de aynı doğrultuda insan da bulunduğu mekana işleyecektir. Yani bir bakıma insanın ve mekanın ilişkisi kaçınılmaz bir birlikteliktir.
Mekan kavramı birçok duyuya hitap etse de en önemli odağı her zaman sezgilere dayanması olmuştur. Gerek o mekanın yaratıcısı gerekse o mekanın yaşayanı için sezgi, barizdir. Gördüğümüz sarı rengin sıcaklığı dokunduğumuz mermerin soğukluğu ya da mekanın sahip olduğu akustiği, duyu süzgecinden geçerek mekan hakkındaki duygularımızı oluşturur. Bu duygular birçok sebebi doğurur ve nihayetinde hikaye oluşur. Hikayenin asıl kahramanı insan; mekanın hem yaratıcısı hem de yaşayanı olduğundan gittiği her yerde kendi mekanının oluşumunu sağlar. Öyle ki aynı mekanda bulunduğumuz bireylerle her ne kadar benzer duyguları yaşasak da bu hiçbir zaman eş değerde olmamıştır.
Özetle; mekanda yaşayan da mekanı yaşayan da insandır ki mekan, insanla bir yaşayacaktır.
Get the App
